Paul Bergsma en zijn vrouw Tiva Doungdenchai weten het nog als de dag van gister. Ruim een jaar geleden viel plots alles stil. Festivals gingen niet meer door, opdrachten vielen weg, ook van Pauls reguliere werk als editor bij de televisie. De schok was even groot. Even maar, want Paul ging niet bij de pakken neerzitten en gelijk op zoek naar nieuwe kansen.
“Ik zat nog flink na te denken over wat we zouden kunnen gaan doen toen ik op Instagram een advertentie van Buurtkeukens voorbij zag komen”, vertelt hij. “Foodtrucks konden zich inschrijven op een platform om tijdens corona eten te komen maken in buurten. Ik heb ons meteen ingeschreven met onze rode foodtruck. Tiva en ik zagen meteen de potentie, dit kon wel eens goed gaan werken. In Amsterdam liep onze afhaal- en bezorgservice van Aziatisch eten door, dus dit konden we er wel bij pakken. Wel leuk ook. In plaats van dat de mensen naar ons toekomen, zoals op festivals, gingen wij nu naar de mensen thuis. In de wijk.”
“Op festivals kregen we goede stroom geleverd, nu moesten we het zelf regelen. Ik kocht een kleine aggregaat, ging vol enthousiasme te werk met de eerste Buurtkeukens opdracht en nam veel bestellingen aan en nodigde zelf nog wat straten in de omgeving uit om ook te komen. Ik had er zin in. En toen gebeurde het. De stroom viel uit, de klanten werden boos en er ontstonden lange rijen. En ik dacht alleen maar ‘dit nooit meer’. Het kwam gelukkig wel een beetje goed, maar die avond hebben we flink geëvalueerd. Wat ging er mis, wat kan beter en wat hebben we nodig. Goede stroom stond hoog op het lijstje én een werkwijze waarin iedereen weet wat hij moet doen. En vanaf dat moment liep het als een trein.
Een geoliede machine De tweede keer was een groot succes. Elke keer leren we weer bij. We zijn een familie clubje bij elkaar. Ik regel de truck, de opbouw, logistiek en de contacten. Tiva, mijn vrouw, kookt en samen met onze dochter Alana en nichtje Jane bestieren ze de keuken en het afhalen op de avond zelf. Het afbouwen doe ik weer en tegen elf uur ’s avonds ben ik weer thuis. Het loopt nu als een geoliede machine.
“Het is wel even hard werken. De avond ervoor printen we alle bestellingen, nieten dit vast aan tasjes. Tiva staat de hele ochtend in de keuken en rond twee uur rijd ik de foodtruck naar bestemming, zodat alles getest kan worden. Het is ook ontzettend leuk samenwerken met de hosts. In Abcoude zit een host die er echt een sport van maakt om alle tijdslots vol te boeken. Hij zet er een vuurkorf bij en maakt er echt een gezellig moment van.”
“Bijzondere avonden zitten er ook bij. Zo kwam Julius Jaspers (tv-kok en kookboekenschrijver, red.) in Bussum langs om eten te halen. Nog geen half uur later stond ‘ie weer voor de truck om ons meteen bij hem voor de deur te boeken en schreef een mooie blog op zijn site. Niet lang daarna in de zomer, op een klein coronaproof foodfestival stond hij in de rij te wachten om binnen te komen. Belde hij me op of ik niet even een bestellinkje kon langsbrengen tijdens het wachten, meneer had honger. Kwam ik met een tasje met eten aanlopen, hoor. Een prachtig moment, je had de mensen in de rij moeten zien. Wat ik ook nooit zal vergeten is die keer in Rumpt. We werden uitgenodigd, speciaal voor een dorpsgenoot die niet lang meer te leven had. Hij hield enorm van Thais eten. Op deze manier ging een wens in vervulling en kon hij ook nog afscheid nemen van zijn vrienden en kennissen. Het hele dorp kwam voorbij. Een kippenvel moment.”
“We beleven er met de hele familie ontzettend veel plezier aan en toegegeven, het verdient ook goed. We zijn corona goed doorgekomen, dankzij Buurtkeukens. Ik hoop ook echt dat Buurtkeukens nog lang doorgaat en mensen ons blijven boeken voor buurtfeesten. Het is een bijzonder concept, ontstaan vanuit een mooie gedachte.”
Lees hier hoe je dat regelt en hoe je er een groot succes van maakt. Zie alle interviews.